“Heel veel zin in wedstrijden”

Atletiek in tijden van corona, quarantaine en ‘social distancing’: meetings en clubtrainingen zijn afgelast, sporten in groep is verboden, onze geliefde piste in Huizingen is ‘op slot’. Het (atletiek)leven ziet er door Covid-19 plots helemaal anders uit. Ook onze OEH-toppers en de beloftevolle atleten van onze club moeten zich noodgedwongen aanpassen. Wedstrijden en competities verdwijnen van de kalender. Plannen, doelen en trainingsschema’s moeten worden bijgesteld. In de rubriek ‘QUARANTRAINING’ polsen we hoe onze atleten omgaan met deze ongewone situatie. Vandaag: Simon Debognies.

Ook voor afstandsloper Simon Debognies betekenen de corona-pandemie en de afgelasting van tal van wedstrijden een fikse streep door de rekening. “2020 moest normaal gezien het jaar van mijn comeback worden. Ik liep in oktober 2019 een stressfractuur aan mijn voet op en heb intussen een lange revalidatie achter de rug. Sinds een aantal maanden draait het opnieuw erg goed op training en voel ik mij stilaan weer klaar voor wedstrijden. Vooral het EK in Parijs, eind augustus, stond met stip aangeduid op mijn planning. Liefst op de 5.000 meter. Daarnaast zijn al mijn persoonlijke records al enkele jaren oud, deze had ik dit seizoen graag gevoelig aangescherpt. Ik was dus heel gemotiveerd om het seizoen aan te vatten, maar nu is er nog veel onzekerheid over wanneer die eerste wedstrijd zal kunnen plaatsvinden. Voorlopig is het EK nog niet afgelast. Ik hoop dat dit ook zo zal blijven, zodat er toch nog een groot doel is om naar toe te werken de komende maanden. Al zou de kwalificatieperiode voor dat kampioenschap wel eens heel kort kunnen zijn. Het zal sowieso een vreemd seizoen worden, dat is zeker. In december staat in principe ook het WK voor militairen in Brazilië nog op de wedstrijdkalender.”

Hoewel Simon uiteraard ten volle de noodzaak van alle corona-maatregelen en -richtlijnen begrijpt en respecteert, is de atleet in hem toch ontgoocheld dat de eerste maanden wedstrijdatletiek al van de kalender werden geschrapt. “Ja, toch wel. Mijn laatste race op de piste dateert al van augustus 2018, dus ik snakte echt wel naar die eerste wedstrijden. Ik droomde ook van Tokio, maar na het missen van vorig seizoen was de kans heel klein dat ik me daarvoor had kunnen plaatsen. In dat opzicht speelt het uitstel van de Olympische Spelen naar 2021 wel in mijn voordeel, aangezien ik nu meer tijd heb om mij te kwalificeren. Tegen volgend jaar zal mijn conditie normaal gezien een stuk beter zijn, waardoor mijn kwalificatiekansen verhogen. Intussen hoop ik dat er vanaf augustus zeker terug een aantal meetings zullen kunnen doorgaan, waaronder dus ook het EK.”

(lees verder onder de foto's)

“Zolang er geen concreet zicht is op wanneer competities mogen hervatten, blijf ik rustig werken aan mijn basisconditie. Normaal zouden we met het Runners’ Lab Athletics Team begin april vertrokken zijn op trainingsstage naar Flagstaff in de Verenigde Staten, om er zes weken op hoogte te trainen. Het is ook in de States, op een meeting in Palo Alto, dat ik mijn wedstrijdseizoen zou geopend hebben met een 5.000m. Jammer genoeg moesten we die trip annuleren. Lopen is gelukkig nog toegestaan, dus verandert er op vlak van training niet echt veel. Behalve dan dat we enkel individueel kunnen trainen. Nu er geen wedstrijden zijn, ligt de focus op basiswerk en blijven meer specifieke trainingen nog even achterwege. Ik wil vooral mijn wedstrijdritme terugvinden en verder groeien op training, zodat ik in de toekomst – eind 2020 of desnoods in 2021 – perfect voorbereid zal zijn om knalprestaties neer te zetten. Op vlak van motivatie is er geen verschil met de afgelopen maanden. Ik blijf mijn best doen om naar mijn beste niveau toe te groeien. Dat lukt ook wel zonder doel op korte termijn. Het is de passie voor het lopen die ervoor zorgt dat ik met plezier elke dag die loopschoenen aantrek.”

“Als topsporter bij Defensie moet ik in deze periode niet naar de kazerne in Evere en doe ik al mijn trainingen van thuis uit. Ik zit ‘op kot’ bij mijn ouders in Buizingen. Het grootste deel van mijn familie woont dicht in de buurt, dus af en toe zie ik wel wat bekenden passeren tijdens hun dagelijkse wandeling en kunnen we vanop afstand een praatje slaan. Het blijft wel wennen dat we niet zomaar op bezoek mogen bij elkaar. Ook met vrienden en ploegmaats gebeurt alles nu vanop afstand. Via technologie kunnen we gelukkig goed contact houden. Het gebeurt ook wel eens dat ik tijdens mijn duurlopen een trainingsmakker vanuit de buurt tegenkom, zoals Isaac Kimeli, Philip Cortvriendt of Manuel De Backer. Ik kijk er echt naar uit om weer samen te kunnen trainen met de hele bende! Met mijn vriendin, die ook al vlakbij woont, doe ik geregeld een korte wandeling. Tussen mijn trainingen door rust ik graag even uit terwijl ik een filmpje meepik, lees ik een goed boek of speel ik (online) gezelschapsspellen. Het is wel vreemd allemaal, het lijkt soms wel of de wereld even stilstaat. Hopelijk is deze periode snel voorbij. Opvallend is wel dat mensen deze dagen sneller aan het sporten gaan, wat ik dan weer een positief neveneffect van deze hele situatie vind.”

Tekst: Jan Barbé

Foto's: Runners' Lab Athletics Team, Simon Debognies